Radujmy się życiem — Gaudeamus igitur
Gdy się ono przędzie. — Iuvenes dum sumus.
Po radosnej dziś młodości, — Post iucundam iuventutem
Po nękaniu złej starości — Post molestam senectutem
Ziemia nas posiędzie. — Nos habebit humus.
Vivat Akademia, — Vivat Academia
Vivat jej elita! — Vivant Professores
Vivant profesorskie ciała, — Vivat membrum quodlibet
Vivat nasza brać wspaniała, — Vivant membra quaelibet
Wszystka niech rozkwita! — Semper sint in flores.
Przekład pierwszej zwrotki jest literalny. Druga jest trudno przekładalna wierszem, zwłaszcza ze względu na frazę „membrum quodlibet” – wszelki członek (w domyśle: naszej społeczności – membrum nostrae universitatis). Intencja powtórzenia tego w liczbie mnogiej (membra) nie jest jasna, może jest to dodane tylko dla emfazy, z pewną wariacją gramatyczną. Oddaję to w ostatnim wierszu słowem „wszystka”
Gwoli wierności oryginałowi, przytaczam oryginał drugiej zwrotki, podając w każdym wierszu dosłowny przekład prozą.
Viivat Academia — niech żyje akademia
Vivant Professores — niech żyją profesorowie
Vivat membrum quodlibet — niech żyje wszelki [jej] członek
Vivant membra quaelibet — niech żyją wszyscy [jej] członkowie
Semper sint in flores. — niech kwitną na zawsze.